Talofa

Talofa, daar zijn we weer.

De laatste keer kwamen we net aan in Wanaka, het ski-mekka van het zuid eiland van Nieuw Zeeland. Hier pakken we de draad ook weer op! Want, wat doe je in Wanaka als het ski seizoen nog niet geopend is? In de backpacker hadden we al snel nieuw vrienden: Frankrijk, Equador, Chili, Saoudi Arabie, Duitsland, Engeland: van alles was vertegenwoordigd! Vooral Hoessien uit Saoudi Arabie was een held. Hij was net 2 weken vers uit de woestijn in Wanaka aangekomen om Engels te leren. Nog nooit eerder van huis weggeweest zonder zijn familie, nog nooit met westerse vrouwen gepraat, nog nooit gedronken en…nog nooit een fornuis en pan van dichtbij gezien. Hoessein had dan ook al 2 weken alleen maar witte bammetjes met Nutella op -3x per dag-. Hoessein werd al snel wereldwijs gemaakt, dus Equadoriaans temperament, franse delicatessen geleerd, duitse degelijkheid, engels ontbijt…..Hoessein leefde op, maar had wel –voor ons- rare gewoontes!
We hadden verjaardagsdiner voor Duitse Rena. 3 meisjes kookten voor 15 man een verjaardagsdiner. Na van 1 tot 7 in de keuken gestaan te hebben, resultaat: franse delicatessen en een 5 gangen menu. Alles op tafel en Hoessein gilt: 6 hours in the kitchen and this is all you bring me? En zo verschillen culturen! Hoessein leerde echter heel snel en zijn grapjes werden steeds beter…en vriendelijker.
Na 3 dagen ons thuis gevoeld te hebben in Wanaka, was het mooi weer aan de westkust. Ons signaal dat we door moesten! Op naar de Gletsjers. NZ heeft 2 grote gletsjers die bijzonder zijn omdat ze 5 tot 10 meter per dag ‘lopen’. En, omdat ze eindigen in een regenwoud vlak bij de zee. Dat moesten we van dichtbij gaan bekijken.
We hebben de hele dag onder begeleiding van een gids op Franz Jozef Glacier gelopen. Bizar om door ijsspleten van 30 m hoog te lopen/ glijden, soms zo smal dat je jezelf erdoorheen moest persen. Door blauwe ijsgrotten gekropen, en dit alles in onze korte broek met thermo legging eronder - zie vorige blog: jawel NZ Stijl- en met de noodzakelijke bergschoenen met icespikes eronder gebonden.
Hierna nog 6 dgn de mooiste natuur van NZ gezien, bergkliffen, diep blauwe wateren in immense fjorden, spiegelmeren etc etc. Woorden schieten hier te kort, en zo hebben we nog wat te vertellen als je langskomt voor de 6000 fotosessie ;-)
Elke dag sliepen we ergens anders. Op een hertenboerderij in de verbouwde stallen met uitzicht op ….de herten. In het zuiden in een verlaten cottage. De deur was gewoon open. Op tafel lag een briefje dat het gezellig was dat je er kwam slapen. Hout voor de verwarming lag in de schuur, wel zelf nog even hakken….en veel plezier en succes ermee. Daarna in de ambtswoning van de voormalige Bisschop van Dunedin. Wij sliepen in de ontvangstzaal, compleet met kroonluchters, ornamenten en schouw. De dag erop, in een oud-ziekenhuis. Volgens de verhalen de beste bedden van NZ. …dat was ook zo. Maar ook, met linoleum op de lange gangen met bijbehorende klapdeuren en met een zitje in de douche.

Na NZ vertrokken we naar Samoa, het luiste eiland van de Pacific. Net zo groot als Nederland met 80.000 inwoners die alleen maar van de zon genieten en bidden in de kerk. Ongelooflijk land en dus heel gelovig. In elk dorp staat een kerk waar het Vaticaan een puntje aan kan zuigen! Voor de rest in Samoa bankroet, maar de mensen zijn fantastisch. Iedereen zwaait naar elkaar en ook naar ons. En gaat lachend door het leven! Wat een geweldige plek om onze laatste week door te brengen.
We zaten in beach fales: Kleine open hutjes op palen op het strand. Geen muren, geen deuren, alleen een matje op de grond en een rieten dakje boven je hoofd. Zodat je alle wind kan meepakken om je koel te houden. Om 9uur met iedereen ontbijten en s avond om 7u diner. Kreeft, tonijn en zwaardvis kwamen zo uit de zee je bord op!
Een week lang genieten en luieren! Behalve de laatste dag: we moesten aan het werk….als filmsterren van Samoa! Twee dgn eerder waren we gespot. Of we wilden figureren in de nieuwe Samoa promotie reclame? Binnenkort wereldwijd te zien, een commercial die het toerisme in Samoa moet stimuleren. Een zware taak met 30 gr in de zon, we moesten namelijk zo relaxed mogelijk op een strandstoeltje onder de ritselende palmbladeren naar de zee staren en…..even zwaaien naar de camera! We hebben onze roeping gemist: we waren zooooo goed hierin! Iedereen die de juiste connecties heeft, bel ons.

Vanaf gisteren kan je ons gewoon weer bellen op onze NL nummers! We zijn namelijk weer terug in Amsterdam!!!! Het is even afkicken, dus we kunnen alle afleiding gebruiken!
Dank je wel voor alle leuke reacties en mailtjes! Binnenkort zien we je weer live, we kijken ernaar uit!.

Liefs Donald en Marlieke