Koorts in Laos

We zitten nog steeds in Luang Prabang.

We hebben 'wat pech onderweg': doon is erg ziek geworden. Geen zorgen: Nu knapt ie weer op!!

Maar zo gingen de afgelopen dagen: op 12 dec had hij s avond ineens 38.2.
De koorts zakte niet de volgende dag en steeg zelfs alleen maar met uitschieter naar de 39,6. Iedereen in Laos zegt: als je ziek bent; ga dan zsm terug naar Thailand omdat daar de health care veeel beter is.

De volgende ochtend, de 14de zijn we toch maar naar het ziekenhuis gegaan.
Je zou je ogen niet geloven!!! Van de buitenkant zag het er prachtig uit.....van binnen minder. We kwamen binnen en er was niemand die engels sprak...gelukkig hadden we een point-it boekje -daarin staan plaatjes en wijs je aan wat je wilt- Ik had alle keren temperaturen genoteerd in een boekje. Daaruit bleek de koorst; en dat begrepen ze natuurlijk. Fever, fever zeiden ze in koor; maar het klonk als wiew, wiew.
We werden naar een kamer gebracht. Doon mocht gaan liggen op een bed...net naast het kussen zagen we nog een oude bloedvlek. De grond was vies vd vlekken, haren en de zakjes van steriele naalden....dat was dan wel weer prettig. Doon maakte het allemaal niets uit; die wilde alleen maar liggen met een deken. De dokter kwam om 9u, de deur bleef open. Zo had ik uitzicht op de receptie en op de kamer waarin een jongen met een enorme hoofdwond werd behandeld. op een afstandje stonden 10 man te kijken. Ik besloot op dat moment dat als er iets was we direct naar Bangkok zouden vliegen! haha!
De dokter kwam en adviseerde een bloedtest om te kijken naar malaria, dengue of een infectie. De prijs van 150.000 kip -das 15 euro. Konden we dat betalen?;vroeg ze. Wij vroegen of ze steriele naalden had. De naald werd door ons beiden 3 x gecheckt.

Na 1 uur was de test uislag er. en! jeeeheee niets vd 3, dus mevrouw de dokter zei' waarschijnlijk alleen een fikse 'wiew'. Ik was echt enorm opgelucht, had in mijn hoofd al een 'evacuatie-plan' uitgedacht. En, omdat ik s nachts niet veel geslapen had, het 3x erger gemaakt dan het was.

Terug naar het guesthouse waar we slapen; de eigenaresse is een oudere mevrouw die iedereen 'mama' noemt. Zij was al regelmatig komen kijken bij Doon. Elke keer eerst aan z'n enkels voelen, daarna aan zijn hoofd. En, met het advies bananen te eten -die zijn gratis in het guesthouse, maar de zoetste hield ze voor Doon apart- veel thee te drinken. En, geen ananas, sinasappel papaja, kip of beef. Appel mocht, maar banana is beter. Fish mocht ook, maar eerst drukken op de vis of ' ie vers is!! Echt een schatje dus! Als ik weg was om een rondje te lopen in de stad bracht zij Doon thee!


Met paracetamol gaat het nu goed, maar hij slaapt nog steeds heel erg veel. Ik slenter overdag dus een beetje rond het stadje. Elke stalletjs-eigenaar van de markt ken ik nu...het is hier niet zo groot.

Nu gaan we kijken of we ons hele plan kunnen omgooien: dus weg uit laos, naar een relax-eiland. daar kan doon aansterken en ik leuke dingen doen -ik wil graag een thaibox cursus volgen-. Maar goed, dat kost natuurlijk ook weer een centje, dus we moeten er even over nadenken.

Dus! Het is nog een verrassing waarvandaan de volgende mail komtWink)